World Photography Day: een dag die we bij Wereldmuseum uitlichten om te inspireren én om geïnspireerd te raken. We vieren de verhalen die door foto’s en hun makers verteld worden. Kijk mee door de lens van de 10 winnaars van onze fotowedstrijd.
Headerfoto: Sethi Djegane Gueye - Dakar 2021
Rangschikking: achternaam op alfabetische volgorde.
Wereldmuseum riep (hobby)fotografen op mee te doen aan de fotowedstrijd 2025. Voor Wereldmuseum betekent wereldburgerschap: nieuwsgierig zijn naar de wereld om je heen, openstaan voor verschillende perspectieven en de ander met een open blik en empathie benaderen. In dit artikel lees je de interpretaties van 10 indrukwekkende (hobby)fotografen over wat wereldburgerschap voor hen betekent. De mooie én de moeilijke verhalen over een wereldburger te zijn.
Khalid Abdou (23 jaar, Amsterdam): ''Tijdens mijn soloreis door Hong Kong in 2024 werd ik overweldigd door de hectiek van de stad. Iedereen leek in zijn eigen wereld. Tot ik deze groep mannen zag, volledig verdiept in een bordspel genaamd Xiangqi, Chinees schaken. Zonder woorden, maar met gedeelde aandacht, keek ik urenlang toe. Ik begreep het spel niet, maar voelde me onverwachts verbonden. Dit moment leerde me dat wereldburgerschap soms begint met simpelweg blijven staan, kijken, en openstaan voor de wereld van een ander.''
Blijf op de hoogte van Khalid via Instagram: @khalidmabdou
Sing Dekker: ''In een tijd van oorlog, geweld en haat. Met minder verdraagzaamheid en maatschappelijke verharding. Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes van hoop. Van die momenten dat mensen zich van hun goede kant laten zien. Dit was zo'n moment tijdens het Rock 'n Ramps festival 2025. Een jonge moslima wordt tijdens een spontaan moment op handen gedragen tijdens haar eerste keer crowdsurfing. Het lijkt wellicht wild maar dit gebeurde met zorg, aandacht en respect. Dit was met elkaar plezier hebben en genieten. Een hoogtepunt van oprechte verbinding!''
Blijf op de hoogte van Sing via Instagram: @singdekker
Chris den Engelsman: ''In het huis van mijn grootouders stonden verschillende siervoorwerpen uit Indië. Een kris waarvan het heft versierd was met een mannenkop en een uit hout gesneden portret van een jonge vrouw met een Indische hoofdtooi. Het vrouwenportret siert nu mijn boekenkasje en ik kijk er al meer dan vijftig jaar met plezier naar. Ongetwijfeld is mijn belangstelling voor Azië met dit beeldje begonnen. Mijn grootvader kreeg het portret cadeau van zijn jongere broer, Cor die voor de tweede wereldoorlog als militair in Indië gestationeerd was. De oorlog zelf heeft hij als krijgsgevangene doorgebracht in een concentratiekamp in Indië en als dwangarbeider aan de beruchte Birma spoorlijn in Thailand en Myanmar. Na terugkeer in Nederland mocht hij enkele maanden herstellen en werd toe in het kader van de politionele acties weer terug naar Indië gestuurd.
Dit zijn de data die ik via mijn opa meekreeg, met het uitdrukkelijke verzoek er nooit met oom Cor zelf over te spreken. Helaas heb ik dat ook nooit gedaan. Wanneer ik naar de Indische vrouw in mijn boekenkastje kijk denk ik altijd aan het mij onbekende leven van oom Cor in Indië en zuidoost Azië. Met de aanduiding airport art doe ik het beeldje zeker te kort. Het is een mooi, sierlijk stuk houtsnijwerk, vermoedelijk wel seriematig vervaardigd. Gebeitst in een donkere kleur waar het lichtere hout soms doorheen schemert. Door de verhalen en raadsels die om deze vrouwenkop zweven staat ze voor mij symbool voor een onbekend deel van mijn familiegeschiedenis. Wat de oorspronkelijke Indische betekenis van de vrouwenkop, anders dan een souvenir, is weet ik niet. Maar door haar verblijf van inmiddels 70 à 80 jaar in Nederland heeft ze daarnaast ook een nieuwe betekenis gekregen. Zo wordt een levenloos voorwerp onderdeel van een levende geschiedenis. Als dingen dromen worden. Verbeeld ik het me of kijkt oom Cors beeldje nu met een milde glimlach neer op mijn schrijftafeltje.''
Fotografie i.s.m. met Godfried van Utrecht.
Blijf op de hoogte van Chris via Instagram, Facebook en Linkedin.
Sethi Djegane Gueye: ''Op de foto zie je een rennend jongetje in Dakar, Senegal. We zijn hier op een bekende vismarkt bij Mosque de la Divinité. Het was ramadan en de ouderen waren druk bezig met het voorbereiden van de vis. Het afgebeelde jongetje vond zijn rol net zo belangrijk en hij snelde zich tussen de traditionele vissersboten naar de zee om water te halen, om daarmee de vissen mee schoon te spoelen.''
Geschoten op film, op een Mamiya 645 op Lomography 100 film
Blijf op de hoogte van Sethi via Instagram: @sethidg
Tamara Hartman: ''De sari keffiyeh is een kledingstuk dat uitdraagt dat we een gedeelde geschiedenis van onderdrukking hebben, en daarmee de herinnering dat we ons als Hindostanen juist hierom moeten uitspreken. En dat we ons niet alleen moeten uitspreken over “onze” voorouders, maar juist over alle voorouders die geleden hebben onder kolonialisme.
De sari is bedoeld om gedragen te worden door activisten, en geld dat Joemai hieraan verdient, gaat naar grassroots initiatieven in Gaza. “Ik kan mezelf niet altijd even goed uiten in woorden wanneer het over sociale rechtvaardigheid gaat, maar een politiek statement kan ook juist met kleding gemaakt worden.''
Creditlist:
Threads of Us (a poem stitched through Europe, Asia, and Africa)
Hung in quiet lines,
our clothes speak without voices.
Worn hems, fresh folds, borrowed shapes.
They carry histories stitched in silence.
Some garments hold decades,
soft with memory and time.
Others are few, hastily packed,
witness to escape and beginning.
We all wear something.
We all dry what we've worn.
In fabric, we are different.
In need, in ritual, in humanity,
we are the same.
A global wardrobe,
strung across borders and balconies.
This is how we live.
This is how we belong.
Blijf op de hoogte van Monsieur Lafayette via Instagram: @dr.monsieurlafayette
Rosa van der Linden (27 jaar, Amsterdam): ''Wereldburgerschap betekent voor mij om met nieuwsgierigheid te kijken naar wat verschillende fysieke ruimtes onthullen over geschiedenis, toekomst en identiteit. In Imsouane, een kustplaats in Marokko, werd ik geraakt door een uitgesproken, ongrijpbare vormentaal: artistieke gebouwen met vormen en kleuren die zowel toevallig als doordacht lijken. Imsouane verkeert in een overgangsfase, tussen de recente, onaangekondigde sloopacties van de gemeente en de opkomst van bijzondere nieuwbouw. Dit creëert in mijn ogen een prachtige esthetiek: een spanningsveld tussen verlies en vooruitgang, intentie en willekeur. De foto toont een ruimte die vertelt over de herinnering, ontwikkeling en herdefiniëring van Imsouane, en van plekken overal ter wereld.''
Xaveer May: ''Na 20 jaar afwezigheid met Suriname, kwam ik weer in contact met mijn moederland. Een land dat voor velen als thuis voelt, was voor mij juist wereldvreemd. Vage herinneringen aan plekken die ik alleen ken van familiefoto’s, en een gevoel van nostalgie naar een plek die ik nooit echt heb gekend. Het is lastig te begrijpen waarom ik dit zo ervaar, ontvreemd uit de wereld van mijn voorouders.
Deze foto’s vertellen een verhaal van herkenning: van mijn verleden, mijn roots en mijn gemeenschap. Een verhaal dat ik hoop beter te begrijpen door het vast te leggen in beeld.''
Blijf op de hoogte van Xaveer via Instagram: xaveer.may
Boudie Rijkschroeff: ''Met de komst van enkele honderdduizenden Indische Nederlanders uit Indonesië ontwikkelde de Indische keuken zich verder in Nederland. Gerechten als gado gado, rendang en sajur lodeh, zijn inmiddels ingeburgerd in Nederland.
Indonesische koks in Nederland geven anno 2025 een nieuwe draai aan de In(ones)ische keuken. Zo presenteert de Indonesische chefkok Titi Waber in haar restaurant een sajur lodeh gerecht, gebaseerd op de Franse keuken.''
Albert Stevanus:''During my expedition to the Mentawai Islands, I had the rare chance to witness and document the lives of the Sikerei, traditional shamans who embody deep spiritual ties with nature. One photo captures the Turuk Langgai dance, where movements imitate animals, reflecting harmony with the environment and cultural wisdom passed through generations. The second and third image features two Sikerei by a waterfall—symbols of resilience amid a declining tradition. Few young people choose this path today due to its many taboos. Through these photos, I hope to spark curiosity, respect, and a renewed appreciation for this living heritage.''
Stay in touch with Albert via Instagram: albert.stevanus.official.
Raak geïnspireerd door 10 foto’s uit onze collectie die wereldburgerschap uitdragen.
